скамяне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. скамяне́нне
Р. скамяне́ння
Д. скамяне́нню
В. скамяне́нне
Т. скамяне́ннем
М. скамяне́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скамяне́нне ср., прям., перен. окамене́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скамяне́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле дзеясл. скамянець (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

окамене́ние акамяне́нне, -ння ср., скамяне́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)