скаля́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. скаля́р скаля́ры
Р. скаля́ра скаля́раў
Д. скаля́ру скаля́рам
В. скаля́р скаля́ры
Т. скаля́рам скаля́рамі
М. скаля́ры скаля́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

скаля́р м., мат., физ. скаля́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скаля́р мат., физ. скаля́р, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скаля́р, ‑а, м.

Велічыня, кожнае значэнне якой, у адрозненне ад вектара, характарызуецца адным сапраўдным лікам.

[Ад лац. scalaris — ступеньчаты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скаляр

т. 14, с. 434

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АДЗІ́НКАВЫ ВЕ́КТАР,

орт, вектар, даўжыня якога прынята за адзінку выбранага маштабу. Адвольны вектар a→ можна атрымаць з якога-н. калінеарнага яму адзінкавага вектара e→ множаннем на лік (скаляр) λ : a→ = λe→. Гл. таксама Вектарнае злічэнне.

т. 1, с. 108

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)