скальп, -а, мн. -ы, -аў, м.

Зрэзаная з галавы скура з валасамі.

Зняць с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ска́льп

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ска́льп ска́льпы
Р. ска́льпа ска́льпаў
Д. ска́льпу ска́льпам
В. ска́льп ска́льпы
Т. ска́льпам ска́льпамі
М. ска́льпе ска́льпах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

скальп м. скальп

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скальп скальп, род. ска́льпа м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скальп, ‑а, м.

Скура з валасамі, знятая з галавы (ваенны трафей у некаторых дзікіх плямён).

[Англ. scalp.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скальп м Skalp m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

скальпава́ць, -пу́ю, -пу́еш, -пу́е; -пу́й; -пава́ны; зак. і незак., каго-што.

Зняць (знімаць) скальп.

|| наз. скальпава́нне, -я, н.

|| зак. таксама аскальпава́ць, -пу́ю, -пу́еш, -пу́е; -пу́й; -пава́ны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скальпава́ць, ‑пую, ‑пуеш, ‑пуе; зак. і незак., каго-што.

Зняць (знімаць) з каго‑н. скальп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

skalp, ~u

м. скальп

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Skalp

m -s, -e скальп

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)