ска́льд

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ска́льд ска́льды
Р. ска́льда ска́льдаў
Д. ска́льду ска́льдам
В. ска́льда ска́льдаў
Т. ска́льдам ска́льдамі
М. ска́льдзе ска́льдах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

скальд м., лит., ист. скальд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скальд лит., ист. скальд, род. ска́льда м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скальд, ‑а, М ‑дзе, м.

Старажытнаскандынаўскі (нарвежскі або ісландскі) паэт-пясняр.

[Скандынаўскае skald.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ска́льд м гіст, літ Skálde m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

skald

[skɔld]

n.

скальд -а m. (скандына́ўскі паэ́т-пясьня́р)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Skálde

m -n, -n скальд (эпічны пясняр у сярэдневяковых скандынаваў)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)