сире́на в разн. знач. сірэ́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сирена

Том: 31, старонка: 270.

img/31/31-270_1691_Сирена.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

сире́нный сірэ́нны; см. сире́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сірэ́на ж., в разн. знач. сире́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сірэ́на ‘гукавы сігнал; прыстасаванне для падачы гукавых сігналаў’ (ТСБМ), сырэ́на ‘тс’ (Некр. і Байк.). Запазычана з франц. sirène ‘тс’, што выводзіцца з лац. Sīrēn(a) ‘казачная істота’ < грэч. Σειρήν ‘міфічны персанаж, што сваімі спевамі заманьваў мараходаў’, не выключана сувязь з лац. sȳrinx ‘дудка, чараціна’. Беларускае слова трапіла праз рускую і польскую мовы, гл. адпаведна рус. сирена, польск. syrena (Фасмер, 3, 626; ЕСУМ, 5, 241).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

завы́ць сов. завы́ть, взвыть;

дзе́сьці ~вы́ў саба́ка — где́-то завы́ла соба́ка;

~вы́ла сірэ́на — завы́ла сире́на;

з. ад бо́лю — завы́ть (взвыть) от бо́ли;

◊ во́ўкам з. — во́лком завы́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)