се́чыва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. се́чыва
Р. се́чыва
Д. се́чыву
В. се́чыва
Т. се́чывам
М. се́чыве

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Січава́ ‘кавалак сталі для высякання агню’ (Касп.), січаво́ ‘крэсіва’ (Нар. сл.). Гл. сечыва.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)