се́рбскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. се́рбскі се́рбская се́рбскае се́рбскія
Р. се́рбскага се́рбскай
се́рбскае		 се́рбскага се́рбскіх
Д. се́рбскаму се́рбскай се́рбскаму се́рбскім
В. се́рбскі (неадуш.)
се́рбскага (адуш.)		 се́рбскую се́рбскае се́рбскія (неадуш.)
се́рбскіх (адуш.)
Т. се́рбскім се́рбскай
се́рбскаю		 се́рбскім се́рбскімі
М. се́рбскім се́рбскай се́рбскім се́рбскіх

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

се́рбскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Сербіі, сербаў, які належыць, уласцівы ім. Якраз тады [у 1914–1915 гадах] паэт [М. Багдановіч] напісаў цыкл песень, сярод якіх ёсць сербская «Смерць шэршня». Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

се́рбскі sérbisch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

се́рбы, -аў, адз. серб, -а, м.

Паўднёваславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Сербіі.

|| ж. се́рбка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак.

|| прым. се́рбскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Сербскі алфавіт 8/452

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

се́рбский се́рбскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дына́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Грашовая адзінка ў некаторых Балканскіх, Блізкаўсходніх і Афрыканскіх дзяржавах.

Сербскі д.

Туніскі д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Serbian​2 [ˈsɜ:biən] adj. се́рбскі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

serbski

сербскі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sérbisch

a се́рбскі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)