Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
се́рбскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да Сербіі, сербаў, які належыць, уласцівы ім. Якраз тады [у 1914–1915 гадах] паэт [М. Багдановіч] напісаў цыкл песень, сярод якіх ёсць сербская «Смерць шэршня».Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
се́рбскі sérbisch
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
се́рбы, -аў, адз. серб, -а, м.
Паўднёваславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Сербіі.
|| ж.се́рбка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак.
|| прым.се́рбскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
се́рбскийсе́рбскі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дына́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
Грашовая адзінка ў некаторых Балканскіх, Блізкаўсходніх і Афрыканскіх дзяржавах.
Сербскі д.
Туніскі д.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Serbian2[ˈsɜ:biən]adj.се́рбскі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
serbski
сербскі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
sérbisch
aсе́рбскі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
АНДРАЕ́ВІЧ-КУН
(Andrejević-Kun) Джорджа (31.3.1904, г. Вроцлаў — 17.1.1964),
сербскі жывапісец і графік. Вучыўся ў Бялградзе (1920—25), Венецыі, Рыме і Парыжы. Заснавальнік сац.-крытычнага кірунку ў сербскім мастацтве 1930-х г. Удзельнік грамадз. вайны ў Іспаніі 1936—39, у 1941—45 — нац.-вызв. барацьбы ў Югаславіі. Аўтар станковых кампазіцый «Маці» (1937), «Калона» (1946), «У Парыжы» (1950), цыкла гравюр па дрэве «Крывавае золата» (1934), «За свабоду» (1937) і інш.