септэ́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. септэ́т септэ́ты
Р. септэ́та септэ́таў
Д. септэ́ту септэ́там
В. септэ́т септэ́ты
Т. септэ́там септэ́тамі
М. септэ́це септэ́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

септэ́т м., муз. септе́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Септэт 1/350; 9/491

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

септэ́т, ‑а, М ‑тэце, м.

1. Музычны твор для сямі выканаўцаў з асобнай партыяй для кожнага.

2. Ансамбль з сямі выканаўцаў.

[Ад лац. septem — сем.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

септэт

т. 14, с. 339

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

септе́т муз. септэ́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)