сепаратарная

сепара́тарная

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сепара́тарная сущ. (помещение) сепара́торная

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сепара́торная сущ. (помещение) сепара́тарная, -най ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сепара́тарны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	сепара́тарны	сепара́тарная	сепара́тарнае	сепара́тарныя
Р.	сепара́тарнага	сепара́тарнай сепара́тарнае	сепара́тарнага	сепара́тарных
Д.	сепара́тарнаму	сепара́тарнай	сепара́тарнаму	сепара́тарным
В.	сепара́тарны (неадуш.) сепара́тарнага (адуш.)	сепара́тарную	сепара́тарнае	сепара́тарныя (неадуш.) сепара́тарных (адуш.)
Т.	сепара́тарным	сепара́тарнай сепара́тарнаю	сепара́тарным	сепара́тарнымі
М.	сепара́тарным	сепара́тарнай	сепара́тарным	сепара́тарных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сепара́тарны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сепаратара і да вырабу сепаратараў. Сепаратарны цэх.

2. Які мае адносіны да сепарацыі малака. Сепаратарны пункт.

3. у знач. наз. сепара́тарная, ‑ай, ж. Памяшканне, дзе адбываецца сепарацыя чаго‑н. (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Verbum