Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сепара́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.
Апарат для вылучэння аднаго якога-н. рэчыва з саставу другога (напр., смятанкі з малака).
|| прым.сепара́тарны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сепара́тарм., в разн. знач. сепара́тор
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сепара́тар, ‑а, м.
1. Апарат для выдзялення аднаго рэчыва з саставу другога. Малочны сепаратар. Адстойны сепаратар. Магнітны сепаратар. □ Сапраўды, неразумна адвозіць малако за дваццаць кіламетраў на малочны пункт толькі дзеля таго, каб там прапусцілі яго праз сепаратар.Дуброўскі.
2. У машынабудаванні — металічная або пластмасавая, абойма для раздзялення шарыкаў або ролікаў у падшыпніках.
[Ад лац. separator — аддзяліцель.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сепаратар 9/490—491; 11/152
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)