се́нечны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. се́нечны се́нечная се́нечнае се́нечныя
Р. се́нечнага се́нечнай
се́нечнае		 се́нечнага се́нечных
Д. се́нечнаму се́нечнай се́нечнаму се́нечным
В. се́нечны (неадуш.)
се́нечнага (адуш.)		 се́нечную се́нечнае се́нечныя (неадуш.)
се́нечных (адуш.)
Т. се́нечным се́нечнай
се́нечнаю		 се́нечным се́нечнымі
М. се́нечным се́нечнай се́нечным се́нечных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

се́нечны (от се́нцы, се́ні) се́нечный, сенно́й, се́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

се́нечны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сянец, знаходзіцца ў сенцах. Сенечныя дзверы расчынены, адтуль патыхае пах свежага печыва. Лужанін. Па скрыпучых сенечных маснічынах, якія пахлі і паранай бульбай і мукой, [паліцай і Юля] прайшлі ў хату — яна была адчынена. Сачанка. Стафанковіч.. сарваў з сенечнай вешалкі нейкую старую вопратку і падаў Любе. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

се́ні, сяне́й.

Памяшканне паміж жылой часткай дома і ганкам у вясковых хатах.

С. без падлогі.

|| памянш. се́нцы, сяне́ц.

|| прым. се́нечны, -ая, -ае і се́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

се́нны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і сенечны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сенно́й​II (от се́ни) се́нечны; се́нны;

сенна́я де́вушка ист. пакаёўка, служа́нка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)