Сенажа́ткі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Сенажа́ткі
Р. Сенажа́так
Сенажа́ткаў
Д. Сенажа́ткам
В. Сенажа́ткі
Т. Сенажа́ткамі
М. Сенажа́тках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сенажа́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сенажа́тка сенажа́ткі
Р. сенажа́ткі сенажа́так
Д. сенажа́тцы сенажа́ткам
В. сенажа́тку сенажа́ткі
Т. сенажа́ткай
сенажа́ткаю		 сенажа́ткамі
М. сенажа́тцы сенажа́тках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сенажа́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Разм. Памянш. да сенажаць. Я бачыў, як вецер на полі гуляў, Зямлю ўзрываў і бярозкай хіляў, Заносіў пяском сенажаткі, лагчынкі, Ламаў на бярозцы жывыя галінкі. Купала. Затоплена сенажатка — Верх травы адно відаць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)