семіты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. семіты́чны семіты́чная семіты́чнае семіты́чныя
Р. семіты́чнага семіты́чнай
семіты́чнае		 семіты́чнага семіты́чных
Д. семіты́чнаму семіты́чнай семіты́чнаму семіты́чным
В. семіты́чны (неадуш.)
семіты́чнага (адуш.)		 семіты́чную семіты́чнае семіты́чныя (неадуш.)
семіты́чных (адуш.)
Т. семіты́чным семіты́чнай
семіты́чнаю		 семіты́чным семіты́чнымі
М. семіты́чным семіты́чнай семіты́чным семіты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

семіты́чны семити́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

семіты́чны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і семіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

семіты́чны, семі́цкі лінгв., антр. semítisch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

семі́ты, -аў, адз. семі́т, -а, М -мі́це, м.

Група блізкіх па мовах народаў, былых або цяперашніх насельнікаў паўднёва-заходняй Азіі і паўночнай Афрыкі, да якіх адносяцца старажытныя вавіланяне, асірыйцы, фінікійцы і іншыя, а таксама сучасныя народы: арабы, яўрэі, сірыйцы, эфіопы.

|| ж. семі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. семі́цкі, -ая, -ае і семіты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

семити́ческий семіты́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

semítisch

a семі́цкі, семіты́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)