семіна́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

Назва некаторых спецыяльных сярэдніх навучальных устаноў.

Настаўніцкая с. (для падрыхтоўкі настаўнікаў; уст.). Духоўная с. (для падрыхтоўкі святароў).

|| прым. семіна́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

семіна́рыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. семіна́рыя семіна́рыі
Р. семіна́рыі семіна́рый
Д. семіна́рыі семіна́рыям
В. семіна́рыю семіна́рыі
Т. семіна́рыяй
семіна́рыяю		 семіна́рыямі
М. семіна́рыі семіна́рыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

семіна́рыя ж. семина́рия;

наста́ўніцкая с. — дорев. учи́тельская семина́рия;

духо́ўная с. — духо́вная семина́рия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

семіна́рыя, ‑і, ж.

1. Сярэдняя спецыяльная павучальная ўстанова ў дарэвалюцыйнай Расіі і інш. краінах для падрыхтоўкі настаўнікаў пачатковай школы. Наймалодшую ў сям’і, Чэсю, упарты і ганарлівы Лешак паслаў пасля сямігодкі ў настаўніцкую семінарыю. Брыль.

2. Сярэдняя духоўная навучальная ўстанова. Духоўная семінарыя.

[Ад лац. seminarium — рассаднік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Семінарыя 9/481; 10/186

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

семіна́рыя ж.

1. Seminár n -s, -e; Léhranstalt für Léhrerausbildung (y царскай Расіі);

2.

духо́ўная семіна́рыя Príesterseminar n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

семінарыя

т. 14, с. 319

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

семіна́рыя

(лац. seminanum = рассаднік)

1) сярэдняя духоўная навучальная ўстанова;

2) сярэдняя навучальная ўстанова для падрыхтоўкі настаўнікаў у царскай Расіі і некаторых іншых краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Семіна́рыя гіст. ‘сярэдняя спецыяльная (звычайна — духоўная) навучальная ўстанова’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). Ст.-бел. семинариумъ, семинария, сыминарыумъ запазычана з польск. seminarium ‘тс’ < лац. seminarium (Булыка, Лекс. запазыч., 167), першапачаткова ‘месца пасадкі, школка’, ад semen ‘семя’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

семіна́рыя

(лац. seminarium = рассаднік)

1) сярэдняя духоўная навучальная ўстанова;

2) сярэдняя навучальная ўстанова для падрыхтоўкі настаўнікаў у царскай Расіі і некаторых іншых краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)