семінары́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Вучань семінарыі.

|| прым. семінары́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

семінары́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. семінары́ст семінары́сты
Р. семінары́ста семінары́стаў
Д. семінары́сту семінары́стам
В. семінары́ста семінары́стаў
Т. семінары́стам семінары́стамі
М. семінары́сце семінары́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

семінары́ст м. семинари́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

семінары́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Навучэнец семінарыі. У гэты час [вучобы ў настаўніцкай семінарыі] дапытлівы семінарыст [А. Я. Багдановіч] знаёміцца з нелегальнай літаратурай. «Полымя».

2. Чалавек, які закончыў семінарыю. Адзінокі, ужо не малады халасцяк-інтэлігент, вясковец па паходжанню, семінарыст па адукацыі, Мікола ўсе свае сілы аддаваў нацыянальна-вызваленчай барацьбе беларускага народа. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

семинари́ст семінары́ст, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

seminarian [ˌsemɪˈneəriən] n. семінары́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

казённако́штны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Якога вучылі і трымалі на сродкі казны, за казённы кошт. Казённакоштны семінарыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

seminarzysta

м. семінарыст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kleryk

м. семінарыст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Кле́рык ’семінарыст’ (Сл. паўн.-зах.) < польск. kleryk ’тс’ < лац. elerieus ’духоўны’ (Слаўскі, 2, 211).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)