семяры́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
семяры́чны |
семяры́чная |
семяры́чнае |
семяры́чныя |
| Р. |
семяры́чнага |
семяры́чнай
семяры́чнае |
семяры́чнага |
семяры́чных |
| Д. |
семяры́чнаму |
семяры́чнай |
семяры́чнаму |
семяры́чным |
| В. |
семяры́чны (неадуш.)
семяры́чнага (адуш.) |
семяры́чную |
семяры́чнае |
семяры́чныя (неадуш.)
семяры́чных (адуш.) |
| Т. |
семяры́чным |
семяры́чнай
семяры́чнаю |
семяры́чным |
семяры́чнымі |
| М. |
семяры́чным |
семяры́чнай |
семяры́чным |
семяры́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
семяры́к, -мерыка́, мн. -мерыкі́, -мерыко́ў м.
1. Старая руская мера (ліку, вагі, аб’ёму і пад.) або прадмет, якія змяшчаюць у сабе сем якіх-н. адзінак, складаецца з сямі частак.
С. пшаніцы.
2. Сем коней у адной запрэжцы.
|| прым. семяры́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)