сема́нтыка, -і, ДМ -тыцы, ж.
1. У мовазнаўстве: значэнне, сэнс (моўнай адзінкі).
С. слова.
С. сказа.
С. граматычных форм.
2. Тое, што і семасіялогія.
|| прым. семанты́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сема́нтыка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
сема́нтыка |
| Р. |
сема́нтыкі |
| Д. |
сема́нтыцы |
| В. |
сема́нтыку |
| Т. |
сема́нтыкай
сема́нтыкаю |
| М. |
сема́нтыцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сема́нтыка ж., лингв.
1. (отдел лингвистики) сема́нтика, семасиоло́гия;
2. (значение) сема́нтика;
с. сло́ва — сема́нтика сло́ва
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сема́нтыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
1. Сэнсавае значэнне (слова, моўнага звароту, граматычнай формы).
2. Тое, што і семасіялогія.
[Ад грэч. sēmantikós — які абазначае, знак.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
сема́нтыка ж. Semántik f -, Bedéutungslehre f -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
сема́нтыка
(фр. semantique, ад гр. semantikos = які абазначае)
1) значэнне, сэнс слова або выразу;
2) раздзел мовазнаўчай навукі, які даследуе значэнні слоў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сема́нтыка-граматы́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сема́нтыка-граматы́чны |
сема́нтыка-граматы́чная |
сема́нтыка-граматы́чнае |
сема́нтыка-граматы́чныя |
| Р. |
сема́нтыка-граматы́чнага |
сема́нтыка-граматы́чнай
сема́нтыка-граматы́чнае |
сема́нтыка-граматы́чнага |
сема́нтыка-граматы́чных |
| Д. |
сема́нтыка-граматы́чнаму |
сема́нтыка-граматы́чнай |
сема́нтыка-граматы́чнаму |
сема́нтыка-граматы́чным |
| В. |
сема́нтыка-граматы́чны (неадуш.)
сема́нтыка-граматы́чнага (адуш.) |
сема́нтыка-граматы́чную |
сема́нтыка-граматы́чнае |
сема́нтыка-граматы́чныя (неадуш.)
сема́нтыка-граматы́чных (адуш.) |
| Т. |
сема́нтыка-граматы́чным |
сема́нтыка-граматы́чнай
сема́нтыка-граматы́чнаю |
сема́нтыка-граматы́чным |
сема́нтыка-граматы́чнымі |
| М. |
сема́нтыка-граматы́чным |
сема́нтыка-граматы́чнай |
сема́нтыка-граматы́чным |
сема́нтыка-граматы́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сема́нтыка-лексі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сема́нтыка-лексі́чны |
сема́нтыка-лексі́чная |
сема́нтыка-лексі́чнае |
сема́нтыка-лексі́чныя |
| Р. |
сема́нтыка-лексі́чнага |
сема́нтыка-лексі́чнай
сема́нтыка-лексі́чнае |
сема́нтыка-лексі́чнага |
сема́нтыка-лексі́чных |
| Д. |
сема́нтыка-лексі́чнаму |
сема́нтыка-лексі́чнай |
сема́нтыка-лексі́чнаму |
сема́нтыка-лексі́чным |
| В. |
сема́нтыка-лексі́чны (неадуш.)
сема́нтыка-лексі́чнага (адуш.) |
сема́нтыка-лексі́чную |
сема́нтыка-лексі́чнае |
сема́нтыка-лексі́чныя (неадуш.)
сема́нтыка-лексі́чных (адуш.) |
| Т. |
сема́нтыка-лексі́чным |
сема́нтыка-лексі́чнай
сема́нтыка-лексі́чнаю |
сема́нтыка-лексі́чным |
сема́нтыка-лексі́чнымі |
| М. |
сема́нтыка-лексі́чным |
сема́нтыка-лексі́чнай |
сема́нтыка-лексі́чным |
сема́нтыка-лексі́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)