сельсі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сельсі́н сельсі́ны
Р. сельсі́на сельсі́наў
Д. сельсі́ну сельсі́нам
В. сельсі́н сельсі́ны
Т. сельсі́нам сельсі́намі
М. сельсі́не сельсі́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сельсін

т. 14, с. 310

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сельси́н техн. сельсі́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АЎТАСІ́Н,

тое, што сельсін.

т. 2, с. 120

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

аўтасі́н

[ад аўта- + сін(хронны)]

тое, што і сельсін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)