сельсі́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сельсі́н |
сельсі́ны |
| Р. |
сельсі́на |
сельсі́наў |
| Д. |
сельсі́ну |
сельсі́нам |
| В. |
сельсі́н |
сельсі́ны |
| Т. |
сельсі́нам |
сельсі́намі |
| М. |
сельсі́не |
сельсі́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
сельси́н техн. сельсі́н, -на м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
аўтасі́н
[ад аўта- + сін(хронны)]
тое, што і сельсін.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)