се́льскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. се́льскі се́льская се́льскае се́льскія
Р. се́льскага се́льскай
се́льскае		 се́льскага се́льскіх
Д. се́льскаму се́льскай се́льскаму се́льскім
В. се́льскі (неадуш.)
се́льскага (адуш.)		 се́льскую се́льскае се́льскія (неадуш.)
се́льскіх (адуш.)
Т. се́льскім се́льскай
се́льскаю		 се́льскім се́льскімі
М. се́льскім се́льскай се́льскім се́льскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

се́льскі, -ая, -ае.

1. гл. сяло.

2. Які мае адносіны да жыцця і дзейнасці вёскі, вясковы.

С. клуб.

Сельская мясцовасць.

○

Сельская гаспадарка — галіна народнай гаспадаркі, якая займаецца вырошчваннем сельскагаспадарчых культур і развядзеннем жывёл для атрымання прадукцыі раслінаводства і жывёлагадоўлі, а таксама першасная перапрацоўка гэтай прадукцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

се́льскі в разн. знач. се́льский;

с. Саве́т — се́льский Сове́т;

с. карэспандэ́нт — се́льский корреспонде́нт;

~кая гаспада́рка — се́льское хозя́йство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

се́льскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сяла. Сельская школа. Сельская электрастанцыя. Сельская гаспадарка. // Які жыве і працуе ў сяле, вёсцы. Сельская інтэлігенцыя. Сельскі карэспандэнт. // Уласцівы сялу, вёсцы, жыхарам сяла, вёскі. Сельскія звычаі. Сельскі ўклад жыцця. □ І твар Лявона быў звычайны — твар сельскага жыхара: абветраны, цёмна-карычневы, нібы выразаны з альховага карча. Шашкоў. // Які мае адносіны да кіравання і самакіравання сяла. Сельская абшчына. Сельскі сход. □ Гаспадар хаты, сельскі стараста, пісаў у хаце на кавалачку сіняй паперы загад. Чорны. З учарашняга дня дзядзька Якуб — старшыня. □ Санька — сакратар новай улады: сельскага Савета. Якімовіч.

2. Які знаходзіцца за горадам, не гарадскі. Сельская мясцовасць. // Уласцівы такой мясцовасці. Сельская прырода. Сельская цішыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

се́льскі Dorf-, Land-; ländlich;

се́льскае жыццё Dórfleben n;

се́льская гаспада́рка Lándwirtschaft f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сяло́, -а́, мн. сёлы і (з ліч. 2, 3, 4) сялы́, сёл, н.

1. Вялікая вёска, гаспадарчы і адміністрацыйны цэнтр сельскага раёна для навакольных паселішчаў, а таксама любы населены пункт негарадскога тыпу.

Працаўнікі сёл.

2. зб. Сельская мясцовасць, яе жыхары.

Культурная работа на сяле.

|| прым. се́льскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стараста сельскі

т. 15, с. 159

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сель...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па знач. слову «сельскі», напр.: сельсавет, сельмаг (сельскі магазін).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ба́цюшка, -і, мн. -і, -аў, м.

Поп, святар, а таксама зварот да яго.

Сельскі б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стра́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Ніжэйшы паліцэйскі чын у сельскай мясцовасці царскай Расіі.

Сельскі с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)