се́льва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. се́льва
Р. се́львы
Д. се́льве
В. се́льву
Т. се́львай
се́льваю
М. се́льве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

се́льва ж. се́льва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

се́льва геогр. се́льва, -вы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сельва

т. 14, с. 308

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

се́льва

(ісп. selva, ад лац. silva = лес)

абшар вільготных трапічных вечназялёных лясоў у Паўд. і Цэнтр. Амерыцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

rainforest [ˈreɪnˌfɒrɪst] n. трапі́чны лес; вільго́тныя джу́нглі; се́льва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сельва́сы

(ісп. selvas, мн. ад selva < лац. silva = лес)

тое, што і сельва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)