сека́ч в разн. знач. сяка́ч, род. секача́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Секач Сямён Фядосавіч

т. 14, с. 300

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Секач С. Ф. 7/475; 9/469; 12/523, 526

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

сяка́ч I (род. секача́) м.

1. (механизм) сека́ч;

2. (орудие для рубки) тя́пка ж., се́чка ж.

сяка́ч II (род. секача́) м., зоол. сека́ч

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сяка́ч 1 ’прылада для драбнення; разак’ (ТСБМ, Нас., Шымк. Собр., Сержп., Грам., Ласт., Варл., Касп., Шат.), сека́ч ’тс’ (ТС). Да сячы (гл.), сюды ж са значэннем ’лесаруб, дрывасек’ (Варл., Стан.), даць секачоў ’пакараць’ (Ян.).

Сяка́ч 2 ’дзік-самец’ (ТСБМ), сэка́ч ’дзікі кабан’ (стол., Нар. ск.). Да сячы (гл.), сячыся ’біцца’: із своім сечыса, рубайса, а з чужымі не мешайса (ТС), два вепры меж собою бьюцца, секуцца (Нас., БНТ, Загадкі).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)