се́йсміка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. се́йсміка
Р. се́йсмікі
Д. се́йсміцы
В. се́йсміку
Т. се́йсмікай
се́йсмікаю
М. се́йсміцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

се́йсміка ж., геофиз. се́йсмика

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

се́йсміка, ‑і, ДМ ‑міцы, ж.

Галіна геафізікі, якая вывучае ваганні глебы якой‑н. пэўнай мясцовасці; большая ці меншая схільнасць да землетрасенняў або інтэнсіўнасць апошніх. Сейсміка Таджыкістана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

се́йсміка

(ад гр. seismos = землетрасенне)

раздзел фізікі, які вывучае ваганні глебы якой-н. мясцовасці, схільнасць дадзенай тэрыторыі да землетрасенняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

се́йсмік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. се́йсмік се́йсмікі
Р. се́йсміка се́йсмікаў
Д. се́йсміку се́йсмікам
В. се́йсміка се́йсмікаў
Т. се́йсмікам се́йсмікамі
М. се́йсміку се́йсміках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

се́йсмика геофиз., физ. се́йсміка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сейсмі́чны

(ад сейсміка)

звязаны з землетрасеннямі; прызначаны для вывучэння ваганняў зямной паверхні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)