се́йбіт, -а, М -біце, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, хто сее зерне.

С. трывожыцца за лёс ураджаю.

2. перан. Чалавек, які распаўсюджвае ідэі, веды.

С. разумнага, добрага, вечнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

се́йбіт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. се́йбіт се́йбіты
Р. се́йбіта се́йбітаў
Д. се́йбіту се́йбітам
В. се́йбіта се́йбітаў
Т. се́йбітам се́йбітамі
М. се́йбіце се́йбітах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

се́йбіт м., прям., перен. се́яльщик, се́ятель, севе́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

се́йбіт, ‑а, М ‑біце, м.

Той, хто сее зерне, засявае зямлю насеннем. Прыйшла вясна, глушцы такуюць, Гукае сейбітаў зямля. Бялевіч. У глебу цёплую і мяккую, як пух, Насенне сейбіт радасна раскідаў. Пушча. // перан.; чаго. Той, хто распаўсюджвае сярод людзей веды і пад. Месца [Нявіднага] зоймуць тысячы новых сейбітаў буры і змагання. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

се́йбіт м с.-г., тс перан Sämann m -(e)s, -männer

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Се́йбіт ‘сявец’ (ТСБМ, Гарэц., Ласт., Др.-Падб., Растарг., Бяльк., Сцяшк.; гом., ЛА, 3). Дэрыват ад сеяць (гл.) з суф. ‑іт праз прамежкавую ступень назоўніка *сейба, параўн. польск. śiejba ‘сяўба’ (аб суф. гл. Сцяцко, Афікс. наз., 157), або ў выніку прыпадабнення складоў ад се́ўбіт ‘сявец’ (Ян., Мат. Маг.), што да сяўба́, гл. таксама сяўбі́т.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сяве́ц, сяўца́, мн. сяўцы́, сяўцо́ў, м.

Сейбіт, чалавек, які сее зярняты на ніве.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sower [ˈsəʊə] n.

1. се́йбіт

2. се́ялка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сяве́ц

‘сейбіт’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сяве́ц сяўцы́
Р. сяўца́ сяўцо́ў
Д. сяўцу́ сяўца́м
В. сяўца́ сяўцо́ў
Т. сяўцо́м сяўца́мі
М. сяўцу́ сяўца́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

се́ятель уст., высок. се́йбіт, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)