сезо́нніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сезо́нніца сезо́нніцы
Р. сезо́нніцы сезо́нніц
Д. сезо́нніцы сезо́нніцам
В. сезо́нніцу сезо́нніц
Т. сезо́нніцай
сезо́нніцаю		 сезо́нніцамі
М. сезо́нніцы сезо́нніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сезо́нніца ж. сезо́нница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сезо́нніца, ‑ы, ж.

Жан. да сезоннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сезо́ннік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Рабочы на сезонных работах.

|| ж. сезо́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сезо́нница сезо́нніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)