седлавы́ гл. сядло.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

седлавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. седлавы́ седлава́я седлаво́е седлавы́я
Р. седлаво́га седлаво́й
седлаво́е		 седлаво́га седлавы́х
Д. седлаво́му седлаво́й седлаво́му седлавы́м
В. седлавы́ (неадуш.)
седлаво́га (адуш.)		 седлаву́ю седлаво́е седлавы́я (неадуш.)
седлавы́х (адуш.)
Т. седлавы́м седлаво́й
седлаво́ю		 седлавы́м седлавы́мі
М. седлавы́м седлаво́й седлавы́м седлавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

седлавы́ седе́льный;

~ва́я лука́ — седе́льная лука́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

седлавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да сядла. Седлавая лука. // Звязаны з вырабам сёдлаў. Седлавая майстэрня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сядло́, -а́, мн. сёдлы і (з ліч. 2, 3, 4) сядлы́, сёдлаў, н.

1. Сядзенне для конніка, якое ўмацоўваецца на спіне жывёлы.

Новае с.

2. Скураное сядзенне веласіпеда, матацыкла.

3. Назва розных дэталей для апоры, насадкі чаго-н.

Сядло клапана.

4. Паніжэнне між дзвюма вышынямі ў горным хрыбце.

С.

Эльбруса.

◊

Выбіць з сядла — вывесці з раўнавагі, пазбавіць спакою.

|| памянш. сядзе́льца, -а, мн. -ы, -аў, н. (да 1 знач.).

|| прым. седлавы́, -а́я, -о́е (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

седлавы цягач

т. 14, с. 294

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Седлавы камень з ямкамі

т. 14, с. 294

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

седе́льный седлавы́;

седе́льная лука́ седлава́я лука́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)