сеансё́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сеансё́р |
сеансё́ры |
| Р. |
сеансё́ра |
сеансё́раў |
| Д. |
сеансё́ру |
сеансё́рам |
| В. |
сеансё́ра |
сеансё́раў |
| Т. |
сеансё́рам |
сеансё́рамі |
| М. |
сеансё́ру |
сеансё́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сеансёр, ‑а, м.
Асоба, якая дае, праводзіць сеанс (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)