Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
свісту́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Той, хто любіць свістаць.
2.перан. Чалавек, які многа гаворыць, а робіць мала, які несур’ёзна адносіцца да справы; балбатун.
|| ж.свісту́ха, -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
свісту́н, -на́м., прям., перен. свисту́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
свісту́н, ‑а, м.
1. Той, хто свішча, любіць свістаць. Санька — лепшы свістун на нашай вуліцы. Закладзе чатыры пальцы ў рот ды як дзьмухне — мёртвы падскочыць.Сяркоў.
2.перан. Чалавек, які шмат гаворыць, а мала робіць, які несур’ёзна адносіцца да справы; балбатун. Дзед меў да сецей нахіленне, А вудзіць — не: не меў цярпення І не любіў наогул вуды І гэтай вудавай маруды, Во вуды любяць больш паны І, выбачайце, свістуны.Колас.Свет.. [Мані] зачыніўся, як прыехаў гэты свістун [Антось Бандура].Васілевіч.
•••
Арэх-свістунгл. арэх.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
свісту́нмразм
1. Pféifer m -s, -;
2.перан Nichtstuer m -s, - (гультай); Schwätzer m -s, -, Quátschkopf m -(e)s, -köpfe (пустаслоў)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
свісту́ха, ‑і, ДМ ‑тусе, ж.
Жан.дасвістун.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
свисту́нразг., прям., перен.свісту́н, -на́м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Pféifer
m -s, - свісту́н
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Sprínginsfeld
m -(e)s, -e пагардл. ветраго́н, свісту́н
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
І́ўчык ’назва птушкі’ (Бяльк., Сцяц), і́чык ’птушка (лясны свістун)’ (Мат. Гом.). Відаць, птушка Saxicola rubetra L. (Антропаў, дыс.). Гукапераймальнае: іў‑чык, параўн. прыклад у Сцяцко: «Гэты йіўчык усё кажа: іў‑чык‑іўчык‑чык, жыве ў балоце»; параўн. ечык, ёўчык.