свіна́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Хлеў для свіней.

|| прым. свіна́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

свіна́рнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. свіна́рнік свіна́рнікі
Р. свіна́рніка свіна́рнікаў
Д. свіна́рніку свіна́рнікам
В. свіна́рнік свіна́рнікі
Т. свіна́рнікам свіна́рнікамі
М. свіна́рніку свіна́рніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

свіна́рнік м. свина́рник, свина́рня ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свіна́рнік, ‑а, м.

Хлеў для свіней. Вунь жа прыжмурваецца сваімі незлічонымі вокнамі новы свінарнік. Скрыган. // Разм. Пра неахайную, брудную хату і іншае памяшканне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свінарнік

т. 14, с. 258

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

свіна́рнік м. с.-г. Schwéinestall m -s, -ställe, Kóben m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

sty​1 [staɪ] n. свіна́рнік, хлеў;

The house was a perfect sty. Дом быў якраз як свінарнік.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Schwéinestall

m -s, -ställe свіна́рнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

свина́рник свіна́рнік, -ка м., свіну́шнік, -ка м., обл. свіну́х, -ха́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каро́ўнік, ‑а, м.

Памяшканне, хлеў для кароў і быкоў. Паблізу рачулкі размяшчаўся гаспадарчы двор — канюшня галоў на сорак, кароўнік і свінарнік, кармакухня. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)