свё́краў
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
свё́краў |
свё́крава |
свё́крава |
свё́кравы |
| Р. |
свё́кравага |
свё́кравай
свё́кравае |
свё́кравага |
свё́кравых |
| Д. |
свё́краваму |
свё́кравай |
свё́краваму |
свё́кравым |
| В. |
свё́краў (неадуш.)
свё́кравага (адуш.) |
свё́краву |
свё́крава |
свё́кравы (неадуш.)
свё́кравых (адуш.) |
| Т. |
свё́кравым |
свё́кравай
свё́краваю |
свё́кравым |
свё́кравымі |
| М. |
свё́кравым |
свё́кравай |
свё́кравым |
свё́кравых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
свёкраў, ‑ава.
Які належыць свёкру. [Зося] пазнала свёкраў голас. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
свё́кар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
свё́кар |
свё́кры |
| Р. |
свё́кра |
свё́краў |
| Д. |
свё́кру |
свё́крам |
| В. |
свё́кра |
свё́краў |
| Т. |
свё́крам |
свё́крамі |
| М. |
свё́кру |
свё́крах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)