свяцё́лка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
свяцё́лка |
свяцё́лкі |
| Р. |
свяцё́лкі |
свяцё́лак |
| Д. |
свяцё́лцы |
свяцё́лкам |
| В. |
свяцё́лку |
свяцё́лкі |
| Т. |
свяцё́лкай
свяцё́лкаю |
свяцё́лкамі |
| М. |
свяцё́лцы |
свяцё́лках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пакой, хата / у службовым памяшканні: кабінет / у бальніцы, доме адпачынку, санаторыі: палата / у манастыры: келля / бакавы: бакоўка, бакавіца (разм.) / у турме для аднаго вязня: адзіночка (разм.); святліца, свяцёлка (уст.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)