Свяцец 9/459

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Свяце́ц ‘падстаўка для лучыны’ (рас., Шатал.), ‘свяцільня з лучынай’ (Анім. дад.). Рус. свете́ц ‘тс’. Ад свет‑ з суф. ‑ец‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

«Дзед», гл. Свяцец

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

religiant

м. ханжа; святоша, свяцец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

поставе́ц м.

1. уст. (род шкафа для посуды) пасу́днік, -ка м.;

2. обл. (кувшин для кваса) збан, род. збана́ м.;

3. уст. (подставка для лучины) лучні́к, -ка́ м., дзед, род. дзе́да м., обл. свяце́ц, род. святца́ м.;

4. уст. (дорожный ящик, шкатулка) куфэ́рак, -рка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)