сво́ра ж.
1. охотн., перен. згра́я, род. згра́і ж.;
2. (ремень) налыга́ч, -ча́ м., павадо́к, -дка́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Сво́ра ‘зграя’, ‘вяроўка, прывязь для паляўнічых сабак’: спусцілі сабак цілую свору (Сержп.). Параўн. укр. сво́ра ‘прывязка ў цэпе’, ‘развора , рус. сво́ра ‘прывязь, вяроўка, на якой вядуць паляўнічых сабак’, польск. swora ‘зграя сабак; прывязь для сабак’, кашуб. svora ‘адна з пасмаў у касе’, чэш. svora ‘прывязка ў цэпе’, славен. svọ̏ra ‘падоўжная жэрдка ў возе, развора’, серб.-харв. svóra ‘развора’. Прасл. *sъvora ‘звязка’, ад дзеяслова *sъ‑virati ‘злучаць, звязваць’ (Фасмер, 3, 583; ЕСУМ, 5, 195; SEK, 4, 383); гл. вор 2, шворка, шворан. Куркіна (Диал. структура, 192) мяркуе пра першаснае *sǫvora, што захавалася ў славен. sovọra, sǫ̑vra, sọra ‘развора’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
згра́я ж., разг.
1. ста́я, сво́ра;
2. перен. кли́ка; сво́ра, ша́йка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сво́рка (к сво́ра) ж., разг., уменьш., охотн. павадо́к, -дка́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
налыга́ч, -ча́ м., обл., в разн. знач. смычо́к, сво́ра ж.; налыга́ч
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кли́ка пренебр. клі́ка, -кі ж., хе́ўра, -ры ж.; (свора) згра́я, род. згра́і ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
павадо́к, -дка́ м., в разн. знач. поводо́к; (охот. — ещё) сво́ра ж., сво́рка ж., смычо́к;
◊ на ~дку́ — на поводу́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Свіро́ўка ‘рыбалоўная трохсценная сетка’ (палес., Крыв.; Браім, Рыбалоўства, 45). Няясна. Відавочна, можна супаставіць з рус. арх. свира́ть ‘звязваць разам сеці’, сви́рываться ‘звівацца разам ад хвалявання (аб стаўных сетках)’, якія далей Сабалеўскі (РФВ, 14, 299) звязвае з рус. свора, сворка, гл. шворка, вор 2 і Фасмер, 3, 583.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
борза́я ж., сущ., прил., охот. хорт, род. харта́ м.;
сво́ра борзы́х згра́я харто́ў;
борза́я су́ка су́ка-хорт;
борзо́й щено́к шчаня́-хорт.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Свор 1 ‘лясны праход паміж балотамі’: лес у болоце, а кругом болото, счытай чыстэ болото кругом того свора; сво́рок ‘тс’ (ТС). Ведаць, да прасл. *sъverti ‘звязваць, сцягваць’, параўн. літ. suvérti ‘тс’, магчыма, першаснае *sǫvorъ, параўн. літ. дыял. sąvara ‘канал, што злучае азёры’, г. зн. ‘тое, што злучае розныя часткі балота’ або ‘тое, што “сціснута” балотамі’.
Свор 2 ‘нейкая мера’, ст.-бел. котёл пяти своровъ. Выводзяць з літ. svãras ‘фунт, гіра’ (Яблонскіс, 229).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)