свеча́ в разн. знач. све́чка, -кі ж.;
воскова́я свеча́ васко́вая све́чка;
зажига́тельная свеча́ техн. запа́льная све́чка;
ла́мпочка в 100 свече́й ля́мпачка на 100 све́чак;
самолёт сде́лал свечу́ самалёт зрабі́ў све́чку;
◊
игра́ не сто́ит свеч ≅ аўчы́нка не ва́рта вы́рабу; (о том, кто бездарен) ри́мская свеча́ ры́мская све́чка.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
свеча
Том: 31, старонка: 118.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
све́чка ж.
1. свеча́, све́чка;
стэары́навая с. — стеари́новая свеча́ (све́чка);
2. тех. свеча́;
запа́льная с. — запа́льная свеча́;
3. эл. свеча́;
ля́мпачка на 150 ~чак — ла́мпочка в 150 свече́й;
4. мед. свеча́;
прапіса́ць ~кі — прописа́ть све́чи;
◊ са ~кай не знайсці́ — днём с огнём не найти́;
прыйсці́ ~кі тушы́ць — прийти́ к ша́почному разбо́ру;
ні бо́гу с. ні чо́рту качарга́ — погов. ни бо́гу све́чка ни чёрту кочерга́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Свяча́ ‘свечка; рытуальная святочная свечка’ (Нас.), свеча́ ‘свечка’, ‘прамы сук у сасне’ (ТС). Гл. свечка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Све́чка ‘палачка з тлушчавага рэчыва з кнотам у сярэдзіне, якая служыць для асвятлення’ (ТСБМ, Шымк. Собр., Бяльк.), ‘капелька тлушчу на паверхні вадкай стравы’ (смарг., паст., лаг., в.-дзв., Сл. ПЗБ; Барад.; рас., Шатал.), свяча́ ‘свечка’ (Нас., Ласт.), свеча́ ‘свечка’, ‘прамы сук у сасны’ (ТС), сві́чкі ‘перыяд ад каляд да вадохрышча’ (Сл. Брэс.), све́чнік ‘падсвечнік’ (Ласт., ТСБМ), сьве́чня ‘тс’ (Ласт.), свеча́к ‘светач’ (лях., Сл. ПЗБ). У большасці гаворак ужываецца памяншальная форма ад свяча; параўн. укр. свіча́, рус. свеча́, ст.-рус. свеча, польск. świeca, в.-луж. swěca, н.-луж. swěča, чэш. svíce, славац. svieca, серб.-харв. свијећа, славен. sveča, балг. свещ, макед. све́ка. Прасл. *světja ад асновы *svet‑; гл. Фасмер, 3, 576; Махэк₂, 596, Сной₁, 622. Параўноўваюць з ст.-інд. svetyás ‘белы, светлы’, svetyá; гл. Уленбек, 323; Траўтман, 311; гл. яшчэ БЕР, 6, 545–546; Шустар-Шэўц, 1384–1385; Борысь, 622.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
аплы́сці сов., в разн. знач. оплы́ть;
све́чка аплыла́ — свеча́ оплыла́;
твар аплы́ў — лицо́ оплы́ло;
бе́раг аплы́ў — бе́рег оплы́л
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пату́хнуць сов.
1. поту́хнуть, пога́снуть;
све́чка ~хла — свеча́ поту́хла (пога́сла);
2. перен. пога́снуть; уга́снуть; поту́хнуть;
жада́нні ~хлі — жела́ния уга́сли
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прогоре́ть сов., в разн. знач. прагарэ́ць;
дрова́ прогоре́ли дро́вы прагарэ́лі;
сковоро́дка прогоре́ла патэ́льня прагарэ́ла;
свеча́ прогоре́ла два часа́ све́чка прагарэ́ла дзве гадзі́ны;
де́ло прогоре́ло перен., разг. спра́ва прагарэ́ла.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нагоре́ть
1. сов., в разн. знач. нагарэ́ць;
свеча́ нагоре́ла све́чка нагарэ́ла;
га́зу нагоре́ло немно́го га́зу нагарэ́ла няшма́т;
2. безл., разг. (попасть) нагарэ́ць, папа́сці;
ему́ нагоре́ло от ма́тери яму́ нагарэ́ла ад ма́ткі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
васко́вы
1. прям., перен. восково́й;
~вая све́чка — воскова́я свеча́;
~вая спе́ласць — с.-х. воскова́я спе́лость (зре́лость);
в. жы́вапіс — воскова́я жи́вопись;
~вая моль — зоол. воскова́я моль;
в. твар — восково́е лицо́;
2. (сделанный из воска) вощано́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)