Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Verbum
анлайнавы слоўніксвятля́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| святля́к | ||
| светляка́ | светляко́ў | |
| светляку́ | светляка́м | |
| светляка́ | светляко́ў | |
| светляко́м | светляка́мі | |
| светляку́ | светляка́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мігатлі́вы, ‑ая, ‑ае.
Які мігаціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
святля́к, светляка,
Невялікае насякомае сямейства жукоў, якое свеціцца ў цемры.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
БІЯЛЮМІНЕСЦЭ́НЦЫЯ
(ад бія... + люмінесцэнцыя),
свячэнне жывых арганізмаў, абумоўленае біяхім. працэсамі; від хемалюмінесцэнцыі. Уласціва некаторым бактэрыям, ніжэйшым раслінам, грыбам, насякомым (жукі-
У большасці выпадкаў біялюмінісцэнцыя ўзнікае ў выніку ферментатыўнага акіслення асобных рэчываў — люцыферынаў. Частка малекул люцыферынаў за кошт вызваленай пры гэтым
Літ.:
Мак-Элрой У.Д., Зелигер Г.Г. Происхождение и развитие биолюминесценции // Горизонты биохимии:
Тарусов Б.Н. Сверхслабое свечение живых организмов. М., 1972.
Г.К.Ілыч.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)