свете́ц обл., уст.

1. (подвешенный прибор для освещения) лу́чнік, -ка́ м.;

2. (подставка для лучины) дзед, род. дзе́да м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лучні́к, -ка́ м. (подвешенное приспособление для освещения) камелёк, свете́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Свяце́ц ‘падстаўка для лучыны’ (рас., Шатал.), ‘свяцільня з лучынай’ (Анім. дад.). Рус. свете́ц ‘тс’. Ад свет‑ з суф. ‑ец‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

свети́льня ж.

1. см. свети́льник​ 1;

2. (фитиль) кнот, род. кно́та м.;

3. обл. (светец) дзед, род. дзе́да м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзядо́к I, -дка́ м. старичо́к

дзядо́к II, -дка́ м., стр. соха́ ж.

дзядо́к III, -дка́ м., обл., уст. свете́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзед I м.

1. (старый человек) стари́к, дед, де́душка;

2. (отец матери или отца) дед, де́душка;

3. разг. (обращение к старику) дед, де́душка;

◊ Дзед Маро́з — Дед Моро́з;

сле́дам за дзе́дам — сле́дом за де́дом; по приме́ру ста́рших;

дзяды́ і пра́дзеды — деды́ и пра́деды

дзед II м., уст. (подставка для горящей лучины) свете́ц, свети́льник, поставе́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)