све́дкавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. све́дкавы све́дкавая све́дкавае све́дкавыя
Р. све́дкавага све́дкавай
све́дкавае		 све́дкавага све́дкавых
Д. све́дкаваму све́дкавай све́дкаваму све́дкавым
В. све́дкавы (неадуш.)
све́дкавага (адуш.)		 све́дкавую све́дкавае све́дкавыя (неадуш.)
све́дкавых (адуш.)
Т. све́дкавым све́дкавай
све́дкаваю		 све́дкавым све́дкавымі
М. све́дкавым све́дкавай све́дкавым све́дкавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

све́дкавы свиде́тельский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

све́дкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сведкі; які выходзіць ад сведкі (у 2, 3 знач.). Сведкавыя паказанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

све́дка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -дцы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -дак.

1. Чалавек, які непасрэдна прысутнічаў пры якой-н. падзеі, здарэнні; сучаснік і назіральнік чаго-н.

Быць сведкам бойкі.

2. Асоба, якая прысутнічае пры чым-н. для афіцыйнага пацвярджэння сапраўднасці ці правільнасці таго, што адбываецца.

Прысутнічаць сведкамі пры рэгістрацыі шлюбу.

3. Асоба, якая выклікаецца ў суд, каб даць паказанні пра вядомыя ёй абставіны па справе.

Быць за сведку ў судзе.

|| прым. све́дкавы, -ая, -ае.

Сведкавыя паказанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

свиде́тельский све́дкавы;

свиде́тельские показа́ния паказа́нні све́дак;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)