сва́дьба вясе́лле, -лля ср.;
сыгра́ть сва́дьбу згуля́ць вясе́лле;
справля́ть сва́дьбу спраўля́ць вясе́лле;
◊
до сва́дьбы заживёт шутл. паку́ль жані́цца — загаі́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
свадьба
Том: 31, старонка: 71.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
вясе́лле ср.
1. сва́дьба ж.;
2. сва́дебный по́езд;
◊ сярэ́бранае в. — сере́бряная сва́дьба;
залато́е в. — золота́я сва́дьба;
пахме́лле з чужо́га ~лля — в чужо́м пиру́ похме́лье
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Сва́дзьба ‘вяселле’ (Бяльк., Сл. ПЗБ, Сцяшк., Кольб.), ‘вясельная капэла’ (Сцяц.), сва́цьба ‘запрошаныя ўдзельнікі вяселля’ (ашм., Станк.), ст.-бел. свадба ‘вяселле’ (Альтбаўэр). Укр. сва́дьба, сва́йба, рус. сва́дьба, ст.-рус., рус.-ц.-слав. сватьба, польск. swadźba, н.-луж. swajźba, swaźba, чэш. svadba, дыял. svarba, славац. svadba, серб.-харв. сва̏дба, славен. svatba, балг. сва́тба, макед. свадба. Прасл. *svatьba, адкуль пасля падзення рэдукаваных і азванчэння t — сучасныя формы. Ад *svatati, *svatiti ‘сватаць’ < *svatъ ‘сват’ з суф. ‑ba; гл. Трубачоў, История терм., 142; Скок, 3, 361; БЕР, 6, 535; Махэк₂, 594; Сной₁, 621. У літаратурнай мове выцеснена словам вяселле, а свадзьба лічыцца русізмам; прынамсі так можна зразумець аўтараў Сл. ПЗБ (4, 380), аднак шырокая дыялектная распаўсюджанасць слова (гл. ДАБМ, к. 338) ставіць гэта пад сумненне.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сере́бряный в разн. знач. сярэ́браны;
сере́бряная ло́жка сярэ́браная лы́жка;
сере́бряная руда́ сярэ́браная руда́;
сере́бряный блеск мин. сярэ́браны блішча́к;
◊
сере́бряная сва́дьба сярэ́бранае вясе́лле.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сярэ́браны в разн. знач. сере́бряный;
~ная руда́ — сере́бряная руда́;
~ная лы́жка — сере́бряная ло́жка;
с. звон — сере́бряный звон;
с. блішча́к — мин. сере́бряный блеск;
○ ~нае вясе́лле — сере́бряная сва́дьба
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ВАРФАЛАМЕ́ЕВА Тамара Барысаўна
(н. 24.6.1944, в. Малое Сцяпанава Касалапаўскага р-на, Рэспубліка Марый Эл),
бел. этнамузыколаг. Канд. мастацтвазнаўства (1983). Скончыла Бел. кансерваторыю (1970). З 1981 у Ін-це мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору АН Беларусі. Даследуе гісторыю, тэорыю і эстэтыку бел. муз. фальклору, яго сістэмную тыпалогію і арэальныя стылявыя характарыстыкі, палеагеаграфію і этнамуз. дыялекталогію. У сферы практычнай фалькларыстыкі выступае па пытаннях экалогіі традыц. культуры.
Тв.:
Пахаванні. Памінкі. Галашэнні: [Муз. раздзел]. Мн., 1986;
Северобелорусская свадьба: Обряд, песенно-мелодич. типы. Мн., 1988;
Традыцыйныя вяселлі Віцебшчыны. Мн., 1988;
Вяселле: Мелодыі. Мн., 1990 (у сааўт.);
Традыцыйнае вяселле Гродзеншчыны. Мн., 1992.
Э.А.Алейнікава.
т. 4, с. 14
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
уво́з м. вы́ваз, -зу м.; адво́з, -зу м., звоз, род. зво́зу м.; (похищение) выкрада́нне, -ння ср., выкра́дванне, -ння ср.; (кража) крадзе́ж, род. крадзяжу́ м.;
сва́дьба уво́зом уст. вясе́лле з выкрада́ннем;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уво́д м.
1. адво́д, -ду м., звод, род. зво́ду м.;
2. (похищение) выкрада́нне, -ння ср., выкра́дванне, -ння ср.; (кража) крадзе́ж, род. крадзяжу́ м.;
сва́дьба уво́дом уст. вясе́лле з выкрада́ннем;
3. техн. адхіле́нне, -ння ср.;
уво́д сверла́ адхіле́нне све́рдла;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
честно́й уст.
1. церк. святы́;
честно́й крест святы́ крыж;
честна́я оби́тель святы́ манасты́р;
2. (установленный религией, обычаем) пачэ́сны;
честна́я сва́дьба пачэ́снае вясе́лле;
3. до́бры; (почтенный) шано́ўны; (почётный) пачэ́сны;
честно́й наро́д лю́дзі до́брыя;
честны́е го́сти пачэ́сныя (шано́ўныя) го́сці;
◊
честна́я компа́ния ирон., шутл. цёплая кампа́нія;
мать честна́я! а ма́мачкі!, а лі́ханька!
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)