сачы́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (разм.).

Тое, што і сачавіца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сачы́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. сачы́ўка
Р. сачы́ўкі
Д. сачы́ўцы
В. сачы́ўку
Т. сачы́ўкай
сачы́ўкаю
М. сачы́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сачы́ўка ж., см. сачаві́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сачы́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Разм. Тое, што і сачавіца. [Іван Сцяпанавіч:] — Паводле колькасці бялку, а таксама вугляводаў сачыўка стаіць вышэй гароху і фасолі. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сачыўка

т. 14, с. 219

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сачы́ўка ж гл сачавіца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Сачы́ўка ’сачавіца’ (ТСБМ, Касп., Некр., Гарэц., Др.-Падб., Дэмб., 1, Кіс., Сл. ПЗБ, Сл. Брэс., Клім., Шатал., Жд. 1, Выг.), ’мука з бобу’ (Мат. Гом.), сачэ́ўка (Шат., Бяльк., Сцяшк., Кіс., Мат. АС, Скарбы), сачо́ўка, сачу́ўка (Сцяшк., Сл. ПЗБ), сачу́ўка (Сл. Брэс.) ’тс’. Гл. сачавіца. Даны суф. варыянт можа быць запазычаннем з польск. soczewka ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

lentil [ˈlentɪl] n. сачаві́ца, сачы́ўка;

lentil soup сачаві́чная по́ліўка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

lentil

[ˈlentəl]

n.

сачы́ўка, сачаві́ца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

чечеви́ца​I с.-х. сачаві́ца, -цы ж., сачы́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)