сахары́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. сахары́н
Р. сахары́ну
Д. сахары́ну
В. сахары́н
Т. сахары́нам
М. сахары́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сахары́н, -ну м. сахари́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сахары́н, -у, м. і сахары́на, -ы, ж.

Сурагат цукру, белы салодкі парашок.

|| прым. сахары́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сахары́н, ‑у, м.

Белае крышталічнае вельмі салодкае рэчыва; сурагат цукру. [Людміла Лаўраўна] туга пакавала сваю сумку здабытым таварам, клала зверху колькі пачак запалак, іголкі, сахарын. Якімовіч. Віцю напаілі чаем з сахарынам, абагрэлі пасля дарогі і паклалі спаць на тапчан. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сахары́н м кул Sa(c)charin [zɑxɑ´ri:n] n -s, Süßstoff m -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Сахары́н, сахары́на ’белае крышталічнае вельмі салодкае рэчыва; сурагат цукру’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), сахары́на ’тс’ (Янк. 2). З рус. сахари́н ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 42), якое з ням. Sacharin, утворанага вынаходнікам рэчыва К. Фальбергам з Насаў у 1879 г. ад лац. saccharum ’цукар’ (гл. Фасмер, 3, 567).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

saccharin [ˈsækərɪn]n. сахары́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сахары́на ж., см. сахары́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sacharyna

ж. сахарын

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сахари́н м. сахары́н, -ну м., разг. сахары́на, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)