Сафі́я

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Сафі́я
Р. Сафі́і
Д. Сафі́і
В. Сафі́ю
Т. Сафі́яй
Сафі́яю
М. Сафі́і

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Сафі́я

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. Сафі́я Сафі́і
Р. Сафі́і Сафі́й
Д. Сафі́і Сафі́ям
В. Сафі́ю Сафі́й
Т. Сафі́яй
Сафі́яю		 Сафі́ямі
М. Сафі́і Сафі́ях

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Сафія (г.) 2/91, 92, 96; 9/376—377, 559

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Сафія

т. 14, с. 200

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Сафі́я ж. Sófia n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сафі́я

(гр. sophia = майстэрства, мудрасць)

уяўленне пра сэнсавую напоўненасць рэчаў у антычнай і сярэдневяковай філасофіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Ратару Сафія Міхайлаўна

т. 13, с. 371

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Дзмітрыева Сафія Аляксандраўна

т. 18, кн. 1, с. 379

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Софи́я г. Сафі́я, -фі́і ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Sofia

[ˈsoʊfiə]

г. Сафі́я

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)