сафі́йскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сафі́йскі сафі́йская сафі́йскае сафі́йскія
Р. сафі́йскага сафі́йскай
сафі́йскае		 сафі́йскага сафі́йскіх
Д. сафі́йскаму сафі́йскай сафі́йскаму сафі́йскім
В. сафі́йскі (неадуш.)
сафі́йскага (адуш.)		 сафі́йскую сафі́йскае сафі́йскія (неадуш.)
сафі́йскіх (адуш.)
Т. сафі́йскім сафі́йскай
сафі́йскаю		 сафі́йскім сафі́йскімі
М. сафі́йскім сафі́йскай сафі́йскім сафі́йскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сафі́йскі софи́йский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кі́ева-Сафі́йскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. Кі́ева-Сафі́йскі Кі́ева-Сафі́йская Кі́ева-Сафі́йскае Кі́ева-Сафі́йскія
Р. Кі́ева-Сафі́йскага Кі́ева-Сафі́йскай
Кі́ева-Сафі́йскае		 Кі́ева-Сафі́йскага Кі́ева-Сафі́йскіх
Д. Кі́ева-Сафі́йскаму Кі́ева-Сафі́йскай Кі́ева-Сафі́йскаму Кі́ева-Сафі́йскім
В. Кі́ева-Сафі́йскі (неадуш.)
Кі́ева-Сафі́йскага (адуш.)		 Кі́ева-Сафі́йскую Кі́ева-Сафі́йскае Кі́ева-Сафі́йскія (неадуш.)
Кі́ева-Сафі́йскіх (адуш.)
Т. Кі́ева-Сафі́йскім Кі́ева-Сафі́йскай
Кі́ева-Сафі́йскаю		 Кі́ева-Сафі́йскім Кі́ева-Сафі́йскімі
М. Кі́ева-Сафі́йскім Кі́ева-Сафі́йскай Кі́ева-Сафі́йскім Кі́ева-Сафі́йскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Канстанцінопальскі Сафійскі сабор

т. 7, с. 595

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Кі́еўскі Сафі́йскі сабо́р

т. 8, с. 255

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Наўгародскі Сафійскі сабор

т. 11, с. 212

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Полацкі Сафійскі сабор

т. 12, с. 466

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

софи́йский сафі́йскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сабра́т, ‑а, М ‑браце; мн. сабраты, ‑оў і сабрацці, ‑яў; м.

Таварыш па прафесіі, занятку. [Вучоныя:] За гонар мы палічым Прыняць яго [Скарыну] ў наша кола, як сабрата. Клімковіч. Пра дух непакорнасці тых гавару, Каму капітал плаціць кратамі, ссылкай. Там і сёння Сабраццям тваім па пяру Не даходзяць ад маці пасылкі! Арочка. // перан. Разм. Хто‑, што‑н. у шэрагу падобных істот, прадметаў, з’яў. [Шабанаў:] — Рыбы, палічылі мяне за свайго сабрата, якога мора выкінула на бераг. Шыцік. — Што ж датычыцца маіх ведаў і вопыту, — дадаў Гогіберыдзе, — то, па думцы многіх, я не горшы за сваіх сабраццяў. Самуйлёнак. На высокім беразе Заходняй Дзвіны стаіць адзін з самых старадаўніх мураваных будынкаў на тэрыторыі нашай рэспублікі — трэці сабрат Наўгародскага і Кіеўскага Сафійскіх сабораў — Полацкі Сафійскі сабор. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АНТО́НАЎ

(Антонов) Нікалай Іарданаў (н. 23.5.1926, в. Эмен Велікатырнаўскай акр., Балгарыя),

балгарскі пісьменнік, перакладчык. Скончыў Сафійскі вышэйшы мед. ін-т (1950). Вершы, паэмы, апавяданні, аповесці ў зб-ках «Былыя людзі» (1951), «Батальён» (1957), «У адкрытым моры» (1965), «Айчына» (1975) прысвечаны антыфаш. барацьбе і сучаснасці. У анталогіі «Паэзія перамогі» (1955), складзенай Антонавым, змешчаны яго пераклады твораў Я.Купалы, Я.Коласа, П.Броўкі, П.Глебкі, М.Танка, А.Куляшова, П.Панчанкі, П.Пестрака, М.Засіма.

Тв.:

Бел. пер. — Размова з чужаземцам наконт пуцевадзіцеля // Сто гадоў, сто паэтаў, сто песень, 1878—1978. Мн., 1978.

т. 1, с. 387

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)