Verbum

анлайнавы слоўнік

састрачы́ць, -страчу́, -стро́чыш, -стро́чыць; -стро́чаны; зак., што.

1. Злучыць строчкай.

С. кліны спадніцы.

2. Пра ніткі: зрасходаваць, шыючы на машыне.

|| незак. састро́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

састрачы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

састрачы́ць сов.

1. сострочи́ть;

2. разг., в разн. знач. исстрочи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

састрачы́ць, ‑страчу, ‑строчыш, ‑строчыць; зак., што.

1. Злучыць строчкай. Састрачыць кавалкі матэрыялу.

2. Зрасходаваць, шыючы на швейнай машынцы (пра ніткі).

3. Пакрыць строчкай пры шыцці. Састрачыць каўнер.

4. Спісаць. Састрачыць аркуш паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сострочи́ть сов. састрачы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

исстрочи́ть сов.

1. (при шитье) разг. састрачы́ць;

2. (расходовать при строчке) разг. састрачы́ць;

3. (исписать) прост. састрачы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

састро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да састрачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

састро́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад састрачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

састро́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. састрочваць — састрачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

састро́чаны

1. состро́ченный;

2. исстро́ченный; см. састрачы́ць ^{1, 2}

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)