сасня́к, -у́, мн. -і́, -о́ў, м., зб.

Сасновы лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сасня́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сасня́к саснякі́
Р. сасняку́ сасняко́ў
Д. сасняку́ сасняка́м
В. сасня́к саснякі́
Т. сасняко́м сасняка́мі
М. сасняку́ сасняка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сасня́к, -ку́ м. сосня́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сасня́к, ‑у, м.

1. Сасновы лес. Езджай дарогі няма — чарналессе, зарослыя чэзлым сасняком балоты. Навуменка. Тут зусім нядаўна Шумеў сасняк калматы. Аўрамчык.

2. зб. Сасновыя дошкі, бярвенне, галлё і пад. Акцызнік зноў «збіраў усіх у кучу», сеўшы на свежы лоўж сасняку, які быў скіданы ўчора абы-як на просецы. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сасня́к м

1. Kíefernwald m -(e)s, -wälder, Föhrenwald m;

2. Kíefernholz n -(e)s (сасновая драўніна)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сосня́к хво́йнік, -ку м., сасня́к, -ку́ м., сасо́ннік, -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разнале́ссе, ‑я, н.

Лес, у якім растуць розныя пароды дрэў. Вада блізка — калодзеж на ўскраіне вострава — там, дзе сасняк пераходзіць у разналессе, і рачулка балотная побач. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kíefernwald

m -(e)s, -wälder сасно́вы [хваёвы] лес, хво́йнік, сасня́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

насе́яцца, ‑сеюся, ‑сеешся, ‑сеецца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пасеяцца. Кожную вясну адскоквае на пасеках .. малады сасняк, што сам насеяўся за вайну. Пташнікаў. // Нападаць густа, раўнамерна. Усюды насеяўся пыл.

2. Разм. Стаміцца, наравіцца сеючы; уволю, доўга пасеяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pine​1 [paɪn] n.

1. bot. (таксама pinetree) сасна́;

apine forest сасно́вы лес, сасня́к, хво́йнік;

pine needles іглі́ца

2. (таксама pinewood) сасно́вая драўні́на;

a pine table сасно́вы стол

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)