са́ска Ст.-бел. Плавільная печ; рудня.

□ в. Саска-Ліпка Нясв. (Лемц. Дыс. 226).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

сасо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сасо́к саскі́
Р. саска́ саско́ў
Д. саску́ саска́м
В. сасо́к саскі́
Т. саско́м саска́мі
М. саску́ саска́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

саско́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да саска. Сасновы канал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́ска, -і, ДМ со́сцы, мн. -і, -сак, ж.

1. Полы гумавы наканечнік у выглядзе саска, праз які дзіця ссе з бутэлькі малако; пустышка.

|| памянш. со́сачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. со́сачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арэо́ла

(лац. areola = невялікі пляц)

невялікі афарбаваны кружок вакол груднога саска, язвы і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

со́ска, ‑і, ДМ со́сцы; Р мн. ‑сак; ж.

Тое, з чаго або тое, што даюць ссаць дзіцяці (трубка з гумы ў выглядзе саска). Плача ў калысцы з соскай пустой дзіця. Танк. — Біць вас трэба, такіх матак. Дзіця галоднае, а яна сядзіць і чырванее, як дзяўчынка. Пара ўжо кінуць саромецца, мілая мая. Соску трэба .. Дзе соска? Няма? Эх, ты! — завіхалася спрытная мачыха. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)