сартава́льніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сартава́льніца сартава́льніцы
Р. сартава́льніцы сартава́льніц
Д. сартава́льніцы сартава́льніцам
В. сартава́льніцу сартава́льніц
Т. сартава́льніцай
сартава́льніцаю		 сартава́льніцамі
М. сартава́льніцы сартава́льніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сартава́льніца ж. сортиро́вщица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сартава́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да сартавальнік (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сартава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які займаецца сарціроўкай чаго-н.

|| ж. сартава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сортиро́вщица сартава́льніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sorter [ˈsɔ:tə] n. сартава́льнік; сартава́льніца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)