саркафа́г, -а, мн. -і, -аў, м.

У старажытных народаў: грабніца ў выглядзе труны (звычайна з каменя).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

саркафа́г

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. саркафа́г саркафа́гі
Р. саркафа́га саркафа́гаў
Д. саркафа́гу саркафа́гам
В. саркафа́г саркафа́гі
Т. саркафа́гам саркафа́гамі
М. саркафа́гу саркафа́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

саркафа́г м. саркофа́г

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Саркафаг 8/352; 9/363—364

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

саркафа́г, ‑а, м.

У старажытных народаў — грабніца ў выглядзе труны (звычайна з каменя). У храме знайшлі старажытныя саркафагі, складзеныя з гладкіх каменных пліт. Штыхаў.

[Грэч. sarkophagos — літаральна пажыральнік мяса.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саркафаг

т. 14, с. 181

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

саркафа́г м. Sarkophág m -s, -e, Stéinsarg m -s, -särge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

саркафа́г

(лац. sarcophagus, ад гр. sarkophagos = літар. пажыральнік мяса)

манументальная, парадна аформленая труна; выраблялася з каменю, дрэва і іншых матэрыялаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

саркафа́г

(гр. sarkophagos = літар. пажыральнік мяса)

1) манументальная, парадна аформленая труна;

2) перан. масіўнае збудаванне, якое закрывае ўзніклую ў выніку катастрофы крыніцу экалагічнай небяспекі (напр. чарнобыльскі с.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

саркофа́г саркафа́г, -га м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)