сараматні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Бессаромны чалавек; той, хто парушае правілы прыстойнасці.

|| ж. сараматні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сараматні́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сараматні́к сараматнікі́
Р. сараматніка́ сараматніко́ў
Д. сараматніку́ сараматніка́м
В. сараматніка́ сараматніко́ў
Т. сараматніко́м сараматніка́мі
М. сараматніку́ сараматніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сараматні́к, -ка́ м., разг. бессты́дник, срамни́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сараматні́к, ‑а, м.

Разм. Той, хто не мае сораму, хто парушае правілы прыстойнасці; бессаромны чалавек. Старшыніха выняла Кліма кулаком па спіне. — Сараматнік, хоць бы апрануўся! Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сараматні́к м., сараматні́ца ж. разм. Schámlose (sub) m, f -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

срамни́к сараматні́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сараматні́ца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да сараматнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бессты́дник разг. бессаро́мнік, -ка м., сараматні́к, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bezwstydnik

м. бессаромнік, сараматнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

shameless [ˈʃeɪmləs] adj. бессаро́мны;

You shameless little boy! Але ж ты і сараматнік!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)