сапфі́р, -у, м.

Каштоўны камень сіняга або блакітнага колеру.

|| прым. сапфі́рны, -ая, -ае і сапфі́равы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сапфі́р

‘мінерал’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. сапфі́р
Р. сапфі́ру
Д. сапфі́ру
В. сапфі́р
Т. сапфі́рам
М. сапфі́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сапфі́р

‘ювелірны выраб’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сапфі́р сапфі́ры
Р. сапфі́ра сапфі́раў
Д. сапфі́ру сапфі́рам
В. сапфі́р сапфі́ры
Т. сапфі́рам сапфі́рамі
М. сапфі́ры сапфі́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сапфі́р, род. (о минерале) сапфі́ру и (о ювелирном изделии) сапфі́ра м. сапфи́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сапфі́р, ‑у, м.

Каштоўны камень сіняга або блакітнага колеру, разнавіднасць карунду.

[Грэч. sappheiros з стараж.-яўр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сапфір

т. 14, с. 174

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Сапфір (сорт петуніі) 8/426

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Сапфір 3/149; 5/465, 530; 9/359

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

сапфі́р м. мін. Saphir [zɑ´fi:r] m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сапфі́р

(гр. sappheiros)

мінерал класа вокіслаў і гідравокіслаў, каштоўны камень сіняга або блакітнага колеру; разнавіднасць карунду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)