сапля́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сапля́к саплякі́
Р. сапляка́ сапляко́ў
Д. сапляку́ сапляка́м
В. сапляка́ сапляко́ў
Т. сапляко́м сапляка́мі
М. сапляку́ сапляка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сапля́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Тое, што і соплі.

2. Дзіця, малы; нявопытны чалавек, які мала ведае жыццё; малакасос (разм., пагард.).

|| ж. сапля́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (да 2 знач.).

|| прым. сапля́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сапля́к, -ка́ м.

1. см. со́плі;

2. в разн. знач., разг., презр. сопли́вец, сопля́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сапля́к, ‑а, м.

Разм.

1. Саплівае дзіця.

2. Пагард. Дзіця, малы. [Пецька:] — Даўлянуў бы, здаецца, ды шкада сапляка — малы, дурны... Масарэнка. // Вельмі малады, няўмелы, нявопытны чалавек; малакасос. [Андрэй:] — Зірнуў я гэта скоса на вартавога, ат, сапляк нейкі, ды яшчэ з ліхтаром чырвоным. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сапляк м груб Rótznase f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сапля́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Жан. да сапляк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сопли́вец прост., презр. сапля́к, -ка́ м., смарка́ч, -ча́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сопля́к прост., презр. сапля́к, -ка́ м., смарка́ч, -ча́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Pópel

m -s, - груб.

1) со́плі

2) сапля́к, карапу́з

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

smarkacz

м. разм. пагард. смаркач, сапляк; смэргаль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)