санура́ч

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. санура́ч санурачы́
Р. санурача́ санурачо́ў
Д. санурачу́ санурача́м
В. санурача́ санурачо́ў
Т. санурачо́м санурача́мі
М. санурачу́ санурача́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

санура́ч, -ча м. (саніта́рны ўрач) санвра́ч (санита́рный врач)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

санура́ч, ‑а, м.

Санітарны ўрач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сан...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па знач. слову «санітарны», напр.: санпрапускнік, санінспектар, санурач, санпост, сантэхніка, санбат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

санвра́ч (санита́рный врач) санура́ч, -ча м. (саніта́рны ўрач).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сан...,

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «санітарны», напрыклад: санкамісія, санбат, санапрацоўка, санурач, санінспектар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)